حاج مهدی مختاری شب دوم محرم ۱۳۹۸ – ساری

تا که خون در رگ است و جان به تنم
به عزیزت قسم که سینه زنم

آنکه از گاهواره تا مردن
دیده اش از غمت تر است منم

شیر مادر نخورده بابایم
تربتت را گذاشت در دهنم

عاقبت بین روضه می میرم
جامه ی نوکری شود کفنم

یا کریم کریم می باشم
من حسینی ز دولت حسنم

در جوانی زماتمت پیرم
گر بگویی بمیر می میرم
*********
با احتیاط لاله ما را پیاده کن
عباس جان سه ساله ما را پیاده کن
با احتیاط بار حرم را زمین بنه
زانو بزن وقار حرم را زمین بنه
با احتیاط تا که نیفتد ستاره ای
می ترسم آنکه گیر کند گوشواره ای
چشم مخدرات به سمت نگاه تو
دوشیزگان محترمه در پناه تو
از این به بعد ماه حرم آفتاب باش
عباس جان مراقب این باحجاب باش
این دختران من که بیابان ندیده اند
در عمر خویش خار مغیلان ندیده اند
یک لحظه هم ز خیمه طفلان جدا مشو
جان رباب از دم گهواره پا نشو
تو هستی و اهالی این خیمه راحتند
در زیر سایه ات همه در استراحتند
تو هستی و به روز حرم شب نمی رسد
چشم کسی به سایه زینب نمی رسد
یک عده یوسفند و یک عده مریمند
احساس می کنم همه دلواپس همند
احساس می کنم که جوابم نمی دهد
با آب آب گفتنم آبم نمی دهد
راضیم و رضایت یزدانم آرزوست
از سنگها شکستن دندانم آرزوست
باید به روی نی سر من نیز رو شود
تا که مقام خواهر من نیز رو شود
جام بلا به دست گرفتیم ما دو تا
این جام را الست گرفتیم ما دو تا
می خواستیم عبد شدن را نشان دهیم
پیغمبر علی و حسن را نشان دهیم
از آن همه رسید پسر دادنش به من
تشنه کنار علقمه سر دادنش به من
از آن همه به خواهر من ماتمش رسید
وارد شدن به مجلس نامحرمش رسید 

برادر اینجا کجاست پُر از غم و رازه
هوای این سرزمین به ما نمی سازه

شده پای علمدار لشکر 
روی ناقه رکاب خواهره
پُرِه تیره کمونه حرمله
نگرونم برای اصغره

تا که بی برادر نشدم ، پسر مادرم برگرد
تا که نشده غرق به خون ، علیِ اکبرم برگرد
نرسیده تا دست کسی به پَرِ معجرم برگرد

برادر اینجا کجاست پُر از غم و رازه
هوای این سرزمین به ما نمی سازه

***********

برادر اینجا دلم چقد پریشونه
میدونم دلشوره هام از این بیابونه

پُرِه خونه چشایِ خواهرت
چه غریبه هوایِ کربلا
می دونم که می سوزم شبیه 
دل خیمه به پای کربلا

تا که نشده طفل رباب ، ساکت و بی صدا 
تا که ندیدم حنجر تو به روی نیزه ها
نَبُریده دست کسی سَرِ تو رو از قفا

برادر اینجا کجاست پُر از غم و رازه
هوای این سرزمین به ما نمی سازه

***********

خوردنِ خونِ دل و ، غُصه شده کارم
کنارت هستم ولی ، برات عزادارم

همه جای زمین کربلا
به خدا که عذابِ زینبه
می دونم که یه روزی می بینم
بدنت زیر سُمِّ مرکبه

تا که نشده کرببلا ، مانع موندنت
تا که نشدی قاتل من ، موقع رفتنه
بیا که تا غارت نشده پیراهن تنت

برادر اینجا کجاست پُر از غم و رازه
هوای این سرزمین به ما نمی سازه

شوری برپا شد و عالم شده حیران
آقا بده رخصت برخیل محبان
آقا بده رخصت تا سوی تو آییم
از مرز شلمچه چزابه و مهران

یا للعجب این سیل خروشان به کجا می رود
دارد به گمانم زِ نَجف کرببلا میرود
صبر از دل ایوب و مسیح از دل عیسی ربود
او کیست که سوی او سلیمان چو گدا می رود

مقصود حسین است و حسین است ولاغیر
بین الحرمین و حرمین است ولاغیر

ای روح وروانم،آرامش جانم

**********

پای پیاده زده ایم ‌بردل صحرا
تا که ببیند دشمن عزت ما را
کوریه چشم خصمِ آل محمد
سوی توآییم ز دیارحججی ها

صدشکرکه مرا از درِ این خانه نکردی ردم
شمعی و شدم دور تو پروانه اگرچه بدم
من هرکس و ناکس نِیَم آقا به جوانت قسم
این جاده بسویت ز خراسان رضا امدم

ماخادم دربار رضاییم ولاغیر
ما رهرو راه شهداییم ولاغیر

ای روح وروانم ، آرامش جانم

اگه بی راهه بذاره از حسین نفس می گیرم
گریه میکنم دوباره آبرومو پس می گیرم

تو بزنگاه اُمیدم اومدم 
اومدم بلکه ورق برگرده 
از محرم اینو میفهمم که 
خدا باز برام بغل وا کرده

بوی بارون میزنه چشام که خیسه 
مادرش میاد تو روضه اسممونو می نویسه 
نمیخوام جدا بشم ازش یه لحظه 
همه دنیا به یه لحظه روضه رفتن نمی ارزه

حسین وای

************


همه زندگیم اسیرِ ، یه مسیرِ اشتباهه
وقت برگشتنم اما ، تو شبای این دو ماهه

خوش به حال هر کی عاشقت شده
زندگیشو با تو تنظیم کرده
کسی که تو کُلِ زندگیش فقط
رو به گنبد تو تعظیم کرده

سر عشق تو سلامت که هنوزم
مثه خورشید می درخشه همه عالم و گرفته
با نگاهت میشه آسمونی باشم
ولی حیف دست گناهم پر و بالم و گرفته

حسین وای

آیه آیه ی تن تو ، جانماز نیزه ها شد
دست و پا زدی و آخر ، سرت از قفا جدا شد

خدا لعنتش کنه اون که یه روز  
جایزه گذاشت برای سر تو
پیرهن که هیچ ابا که هیچ ولی
حتی بُرده بودن انگشتر تو

با اجازه ی امام رضا می خونم
زیر دست و پا زدن تو رو چه زیر و رو شد
اما غُصه ها ادامه داشت هنوزم
تو که رفتی برا زینب تازه ماجرا شروع شد

حسین وای

من با تو آقا توی هیئت رفیق شدم
پای علم پای علامت رفیق شدم
رفاقت ما تو خیابون نبود آقا
من با رفیقام پای روضت رفیق شدم

یه سنگ بی قیمت بودم و پا روضت ، خواستی و عقیق شدم
تنها بودم اما ، با رفیقات آقا ، خواستی و رفیق شدم

روزگارم بی تو ، شَوَد سِیَه
با تُو هَستم باکی زِ اَز گُنَه
باز مرا عاشق کن به یک نگه
یا رفیق من لا رفیق له

یا رفیق من لا رفیق له

************

نه تنها به من که آشنام حواست هست
غریبه هم که بده سلام حواست هست
وقتی مسیحی میاد پیاده کربلا
یعنی آقا به مسیحیام حواست هست

ارمنی و بودا حتی یهودها هم شمارو دوست دارم
بیشتر از همه جا مردم این دنیا کربلا رو دوست دارم

بی تو مانند عشاق میان ره
با تو دارن دلسوختگان فرح
عالمی شد نوکر تو پادشه
یا اَمیرَ مَن لا اَمیرَ لَه

یا اَمیرَ مَن لا اَمیرَ لَه

*********

اُمیدم اینه آقا عوض کنی مَنُ
یه روز با یه نیم نگا عوض کنی مَنُ
اگه نشد توی روضه ها عوض بشم
یه اربعین کربلا عوض کنی مَنُ

منم یه بیچاره ، که روی لب داره ، عمری ذکر یاحسین
نه من همه دنیا ، حتی دین خدا ، زنده مونده با حسین

شد فدای راه تو قرصِ مَه
کاش بمیرم من هم در این سپه
خاک شوم من هم بین بارگاه
یا حبیب من لا حبیب له

یا حبیب من لا حبیب له

صلوا علیکَ ملیکُ السما
ای کشته ی حسادت دنیا
صلوا علیک ملیک السما
ای تشنه ی مقطع الاعضا

یا اباعبدالله

مظلوم بودیُ 
از آب فرات 
محروم بودیُ 

قلبت می تپید
زنده بودیُ 
رگ هاتُ بُرید

صلوا علیکَ ملیکُ السما
ای کشته ی حسادت دنیا
صلوا علیک ملیک السما
ای تشنه ی مقطع الاعضا

می پاشه خونه تو به آسمون
ای کشته ی فتاده به هامون
زخم هاتُ دادی به زینب نشون
ای صید دستُ پا زده در خون

یا اباعبدالله

تنها بودیُ
فکرِ خیمه ی ِ 
زن ها بودیُ

سنگِت میزدن 
بعضیا چقد
نزدیک میزدن

صلوا علیکَ ملیکُ السما
ای کشته ی حسادت دنیا
صلوا علیک ملیک السما
ای تشنه ی مقطع الاعضا

حتی بهت نمیدادن مجال
تا یک نفس بگیری تو گودال
از ذوالجناح تو دارم سوال
کی پیکرت رو کرده لگد مال

یا اباعبدالله

تشنه بودیُ 
 زیرِ حجمه یِ 
دشنه بودیُ

خنجر رو کشید
زنده بودیُ
که سَر رُو بُرید

صلوا علیکَ ملیکُ السما
ای کشته ی حسادت دنیا
صلوا علیک ملیک السما
ای تشنه ی مقطع الاعضا

شوری برپا شد و عالم شده حیران
آقا بده رخصت برخیل محبان
آقا بده رخصت تا سوی تو آییم
از مرز شلمچه چزابه و مهران

یا للعجب این سیل خروشان به کجا می رود
دارد به گمانم زِ نَجف کرببلا میرود
صبر از دل ایوب و مسیح از دل عیسی ربود
او کیست که سوی او سلیمان چو گدا می رود

مقصود حسین است و حسین است ولاغیر
بین الحرمین و حرمین است ولاغیر

ای روح وروانم،آرامش جانم

**********

پای پیاده زده ایم ‌بردل صحرا
تا که ببیند دشمن عزت ما را
کوریه چشم خصمِ آل محمد
سوی توآییم ز دیارحججی ها

صدشکرکه مرا از درِ این خانه نکردی ردم
شمعی و شدم دور تو پروانه اگرچه بدم
من هرکس و ناکس نِیَم آقا به جوانت قسم
این جاده بسویت ز خراسان رضا امدم

ماخادم دربار رضاییم ولاغیر
ما رهرو راه شهداییم ولاغیر

ای روح وروانم ، آرامش جانم

اگه بی راهه بذاره از حسین نفس می گیرم
گریه میکنم دوباره آبرومو پس می گیرم

تو بزنگاه اُمیدم اومدم 
اومدم بلکه ورق برگرده 
از محرم اینو میفهمم که 
خدا باز برام بغل وا کرده

بوی بارون میزنه چشام که خیسه 
مادرش میاد تو روضه اسممونو می نویسه 
نمیخوام جدا بشم ازش یه لحظه 
همه دنیا به یه لحظه روضه رفتن نمی ارزه

حسین وای

************


همه زندگیم اسیرِ ، یه مسیرِ اشتباهه
وقت برگشتنم اما ، تو شبای این دو ماهه

خوش به حال هر کی عاشقت شده
زندگیشو با تو تنظیم کرده
کسی که تو کُلِ زندگیش فقط
رو به گنبد تو تعظیم کرده

سر عشق تو سلامت که هنوزم
مثه خورشید می درخشه همه عالم و گرفته
با نگاهت میشه آسمونی باشم
ولی حیف دست گناهم پر و بالم و گرفته

حسین وای

آیه آیه ی تن تو ، جانماز نیزه ها شد
دست و پا زدی و آخر ، سرت از قفا جدا شد

خدا لعنتش کنه اون که یه روز  
جایزه گذاشت برای سر تو
پیرهن که هیچ ابا که هیچ ولی
حتی بُرده بودن انگشتر تو

با اجازه ی امام رضا می خونم
زیر دست و پا زدن تو رو چه زیر و رو شد
اما غُصه ها ادامه داشت هنوزم
تو که رفتی برا زینب تازه ماجرا شروع شد

حسین وای

من با تو آقا توی هیئت رفیق شدم
پای علم پای علامت رفیق شدم
رفاقت ما تو خیابون نبود آقا
من با رفیقام پای روضت رفیق شدم

یه سنگ بی قیمت بودم و پا روضت ، خواستی و عقیق شدم
تنها بودم اما ، با رفیقات آقا ، خواستی و رفیق شدم

روزگارم بی تو ، شَوَد سِیَه
با تُو هَستم باکی زِ اَز گُنَه
باز مرا عاشق کن به یک نگه
یا رفیق من لا رفیق له

یا رفیق من لا رفیق له

************

نه تنها به من که آشنام حواست هست
غریبه هم که بده سلام حواست هست
وقتی مسیحی میاد پیاده کربلا
یعنی آقا به مسیحیام حواست هست

ارمنی و بودا حتی یهودها هم شمارو دوست دارم
بیشتر از همه جا مردم این دنیا کربلا رو دوست دارم

بی تو مانند عشاق میان ره
با تو دارن دلسوختگان فرح
عالمی شد نوکر تو پادشه
یا اَمیرَ مَن لا اَمیرَ لَه

یا اَمیرَ مَن لا اَمیرَ لَه

*********

اُمیدم اینه آقا عوض کنی مَنُ
یه روز با یه نیم نگا عوض کنی مَنُ
اگه نشد توی روضه ها عوض بشم
یه اربعین کربلا عوض کنی مَنُ

منم یه بیچاره ، که روی لب داره ، عمری ذکر یاحسین
نه من همه دنیا ، حتی دین خدا ، زنده مونده با حسین

شد فدای راه تو قرصِ مَه
کاش بمیرم من هم در این سپه
خاک شوم من هم بین بارگاه
یا حبیب من لا حبیب له

یا حبیب من لا حبیب له