حاج مهدی مختاری – شب ۱۳ محرم ۱۳۹۸ – ساری

قسمت این بود بال و پر نزنی
مرد بیمار خیمه ها باشی
حکمت این بود روی نی نروی
راوی رنج نینوا باشی

چقدر گریه کردی آقاجان
مژه هایت به زحمت افتادند
قمری قطعه قطعه را دیدی
ناله هایت به لکنت افتادند

سربریدند پیش چشمانت
دشتی از لاله و اقاقی را
پس گرفتید از یزید آخر
علم با شکوه ساقی را !؟

کربلا خاطرات تلخی داشت
ساربان را نمی بری از یاد
تا قیام ِ قیامت آقاجان
خیزران را نمی بری از یاد

خون این باغ، گردن ِ پاییز
یاس همرنگ ارغوان می شد
چه خبر بود دور ِ طشت طلا
عمه ات داشت نصف ِ جان می شد

کاش مادر تو را نمی زایید!
گله از دست ِ زندگی داری
دیدن آب ، آتشت می زد
دل خونی ز تشنگی داری

تا نگاهت به دشنه ای می خورد
جگرت درد می گرفت آقا
تا جوانی رشید می دیدی
کمرت درد می گرفت آقا

جمل شام پیش ِ رویت بود
خطبه ات تیغ ذوالفقارت بود
«السلام علیک یا عطشان»
ذکر لبهای روضه دارت بود

پدرت خواند از سر نیزه
تا ببینند اهل قرآنی اید
عاقبت کاخ شام ثابت کرد
که شما مردمی مسلمانی اید

سوخت عمامه ات، بمیرم من
سوختن ارث ِ مادری شماست
گرچه در بندی از تو می ترسند
علتش خوی ِ حیدری شماست

خون خورشید در رگت جاری
از بنی هاشمی، یلی هستی
دستهای تو را به هم بستند
هرچه باشد توهم علی هستی

**

کاش می مُردم و نمی خواندم
سر بازارها تو را بردند
نیزه داران عبای دوشت را
جای سوغات کربلا بردند
*******************
شاعر : وحید قاسمی
*******************

تا کار اشقیا ، به اِنتها رسید
بعد دقایقی ، که سر تو برید
پیام ذوالجناح ، به خیمه ها اومد
صدایِ ناله ای ، با سوز و آه اومد

علیکُنَّ بِالفرار ، علیکُنَّ بِالفرار ، علیکُنَّ بِالفرار

شهزاده ای بلند ، صدا می زد به جمع
فرار کنید آخه ، ریخت همه چی به هم
یه دختر یتیم ، با گریه می دوید
حرمله می دوید ، رقیه می دوید
لال شه زبون من ، با حیله می دوید
حرمله می دوید ، عقیله می دوید

بمیرم بهتره ، آخه چی بگم من از اولیا مخدره
بمیرم بهتره ، مگه هم بازیِ یک بی حیا دختره
بمیرم بهتره ، یکی گوشواره ی دخترش و می بره

روضه سنگینه زبان غاصر ، یا مظلوم بلا ناصر

چه بوی خونی و ، چه بویِ دودیه
یه داداش علقمه است ، یکی تو گودیه
صبورِ فاطمه ، چی به خدا میگه
این دفعه خواهرش ، داره با آه میگه

علیکُنَّ بِالفرار ، علیکُنَّ بِالفرار ، علیکُنَّ بِالفرار

خیمه آتیش گرفت ، ریز و درشت نَکَرد
یه لشکری با یک ، قبیله در نبرد
صدایِ زینبه ، بیا مَن و بزن
سکینه جان سریع ، گوشواره تُو بِکَن
موهایِ دُخترِ ، بی تابُ ول کُنین
سِپَر مَنَم فقط ، ربابُ ول کُنین

نخونم بهتره ، ماجرای معجرُ ، ندونم بهتره
نخونم بهتره ، فکر کنم لال شه دیگه ، زبونم بهتره
توو محرم توو خودم بمونه بهتره

روضه سنگینه زبان غاصر ، یا مظلوم بلا ناصر

چِشمِ رقیه خُورد ، به علقمه گرفت
دست یکی سپر ، دست یکی زره

رو به فرات میگه ، بشنو اَزَم فقط 
تا روز مرگمم ، بدم میاد ازت

نه گل سر دارم ، نه حتی موی سر
با کعب نی دارن ، می برنم سفر

بیا ببین عمو ، هم سَفران کین؟
به مادرت دارن ، هی ناسزا میگن

عمو یه نیم نگاه،  به عمه هم بُکُن
دیشب تو خواب میگفت ، الشمر و جالسٌ

راه نَرَم بهتره ، یا که تاول بِره از نظرم بهتره
راه نَرَم بهتره ، گفتم این خلخالا مُو نبرم بهتره
راه نَرَم بهتره ، اما من حتی کفن نخرم بهتره

*************
شاعر : محمد محمدزاده

هر که شد بین حرم، مُحْرم ثارالله
یا که دارد هوسِ، کربلا بسم الله ۲
سلام ای زخمی/ سلام ای عطشان
سلام ای بی سر/ سلام آقاجان
سلام آقاجان ۴
******
شاعر : مسعود اصلانی

السلام  علی الحسین 
سلام من به عطر سیبت ، به روضه ی ابن شبیبت
بشنو سلام آشناتو ، به ناله ی من الغریبت
سلام من به جون و سعد و ، زهیر و عابس و حبیبت

السلام و علی الحسین 
سلام من به روی ماهت ، به سوزِ سینه پُر آهت
سلام این دل سیاهم ، به طرح پرچم سیاهت
اگه میای تو روضه هامون ، بشم الهی خاک راهت

گریه میکنم ، زجه میزنم
با هر فراز عاشورا یاحسین
هر جا که بشه ، سینه میزنم
کل و عرضٍ کرببلا یاحسین
پای روضه هات ناله میزنم
ای علت ناله ی زهرا حسین

یااباعبدالله یااباعبدالله

سلمٌ لمن سالمکم
ارادتم عمیق آقا ، یادتم هر دقیقه آقا
رفیق می مونی با اونی که ، با غم تو رفیق آقا
تو جون بخواه ازم که هیچ وقت
نمیکنم مضیقه آقا

سلمٌ لمن سالمکم
جدا نشو ازم یه لحظه ، بدون تو دلم می لرزه
یه قطره اشک بین روضت ، به کل این دنیا می ارزه
ناله زده براتو هرکس ، بین سماواتِ وُ عرضه

گریه میکنم ، زجه میزنم
وقتی که اسمت روی لب ها میاد
هرجا روضه خون میگه یاحسین
مطمئنم حضرت زهرا هم میاد
واسه دیدنت تشنه لب هنوز
قطره قطره از چشمم دریا میاد

یااباعبدالله یااباعبدالله

اَن یجعلنی معکم
بذار برای تو بمونم ، فقط به پای تو بمونم
میشه تو شاه من بمونی ، منم گدای تو بمونم
بذار تا وقتی زنده هستم ، تو روضه های تو بمونم

اَن یجعلنی معکم
میخوام که با تو هم قدم شم ، همیشه وقف این علم شم
آرزومه که با دعاهات ، فدای دستای قلم شم
یا مثله نوکرای خوبت ، منم مدافع حرم شم


گریه میکنم ، زجه میزنم
تا لحظه ی دیدارت در بین خون
این پر پر شدن در راه حرم
مثل پرواز تا اوج آسمون
عاقبت بخیری یعنی همین
احیاءٌ عند ربهم یرزقون

یااباعبدالله یااباعبدالله
**************
شاعر : محمد زوار

من با تو آقا توی هیئت رفیق شدم
پای علم پای علامت رفیق شدم
رفاقت ما تو خیابون نبود آقا
من با رفیقام پای روضت رفیق شدم

یه سنگ بی قیمت بودم و پا روضت ، خواستی و عقیق شدم
تنها بودم اما ، با رفیقات آقا ، خواستی و رفیق شدم

روزگارم بی تو ، شَوَد سِیَه
با تُو هَستم باکی زِ اَز گُنَه
باز مرا عاشق کن به یک نگه
یا رفیق من لا رفیق له

یا رفیق من لا رفیق له

************

نه تنها به من که آشنام حواست هست
غریبه هم که بده سلام حواست هست
وقتی مسیحی میاد پیاده کربلا
یعنی آقا به مسیحیام حواست هست

ارمنی و بودا حتی یهودها هم شمارو دوست دارم
بیشتر از همه جا مردم این دنیا کربلا رو دوست دارم

بی تو مانند عشاق میان ره
با تو دارن دلسوختگان فرح
عالمی شد نوکر تو پادشه
یا اَمیرَ مَن لا اَمیرَ لَه

یا اَمیرَ مَن لا اَمیرَ لَه

*********

اُمیدم اینه آقا عوض کنی مَنُ
یه روز با یه نیم نگا عوض کنی مَنُ
اگه نشد توی روضه ها عوض بشم
یه اربعین کربلا عوض کنی مَنُ

منم یه بیچاره ، که روی لب داره ، عمری ذکر یاحسین
نه من همه دنیا ، حتی دین خدا ، زنده مونده با حسین

شد فدای راه تو قرصِ مَه
کاش بمیرم من هم در این سپه
خاک شوم من هم بین بارگاه
یا حبیب من لا حبیب له

یا حبیب من لا حبیب له
************
شاعر : مصطفی باغبانی

یک شب جمعه حرم بودم و مشغول حسین
یک نفر گفت حسن کل حرم ریخت بهم

شوری برپا شد و عالم شده حیران
آقا بده رخصت برخیل محبان
آقا بده رخصت تا سوی تو آییم
از مرز شلمچه چزابه و مهران

یا للعجب این سیل خروشان به کجا می رود
دارد به گمانم زِ نَجف کرببلا میرود
صبر از دل ایوب و مسیح از دل عیسی ربود
او کیست که سوی او سلیمان چو گدا می رود

مقصود حسین است و حسین است ولاغیر
بین الحرمین و حرمین است ولاغیر

ای روح وروانم،آرامش جانم

**********

پای پیاده زده ایم ‌بردل صحرا
تا که ببیند دشمن عزت ما را
کوریه چشم خصمِ آل محمد
سوی توآییم ز دیارحججی ها

صدشکرکه مرا از درِ این خانه نکردی ردم
شمعی و شدم دور تو پروانه اگرچه بدم
من هرکس و ناکس نِیَم آقا به جوانت قسم
این جاده بسویت ز خراسان رضا امدم

ماخادم دربار رضاییم ولاغیر
ما رهرو راه شهداییم ولاغیر

ای روح وروانم ، آرامش جانم
*********************
شاعر : مصطفی باغبانی

من تشنه بی جانم ، رویای بارانم ابالفضلِ
وقتی پریشانم ، آرامشِ جانم ابالفضلِ
من مست و حیرانم ، مورم سلیمانم ابالفضلِ
وقتی که بیمارم ، دارو و درمانم من ابالفضلِ

شورِ شبِ شیدایِ من ، ای ذکرِ تاسوعایِ من ، باب الحوائج
خوشحالم ای آقایِ من ، محشر تویی سقایِ من ، باب الحوائج

پا سُفره یِ نَذرِیه تُو ، مَن تا اَبَد مَدیون شُدَم ، باب الحوائج
رَفتم بِپُرسَم نامِ تُو ، زیرَ عَلَم مَجنون شُدَم ، باب الحوائج

ای جانه جانانم ، ای روح و ریحانم ابالفضل

ماه فروزانی ، ای ذکر طوفانی ابوفاضل
دریای جوشانی ، سیل خروشانی ابوفاضل
تو شیر شیرانی ، شاه دلیرانی ابوفاضل
تو تیغ بُرانی ، وقت رجز خوانی ابوفاضل

وقتی که نازل میشوی ، حیدر شمائل میشوی ، جانم ابالفضل
از میمنه تا میسره ، نقل محافل میشوی ، جانم ابالفضل
این یورشِ طوفانی اَت ، دشمن به زانو می کشد ، جانم ابالفضل
زینب چه عشق می کند ، با دیدنت هو می کشد ، جانم ابالفضل

ای جانه جانانم ، ای روح و ریحانم ابالفضل


ای خُسرُوِ خوبان ، اِی لُوءلُوءُ مرجان ابوفاضل
وقتی دهی جُولان ، عالم شَوَد ویران ابوفاضل
ای شاهِ مَه رویان ، اُستوره یِ دوران ابوفاضل
خیلی تُو مَحبوبی ، توو کشورم ایران ابوفاضل

ما مَردمِ ایران زمین ، مَستِ تُوایم ای نازنین ، آقام ابالفضل
دنیا رو غَبضه می کنیم ، با تو یل ام البنین ، آقام ابالفضل

با پرچمایِ یاحسین ، راهی می شیم این اربعین ، آقام ابالفضل
باشد قرار ما نجف ، صحن امیرالمومنین ، آقام ابالفضل
ای جانه جانانم ، ای روح و ریحانم ابالفضل
*************
شاعر : سید سعید ضیاتبار

جانا چه کار میکنی  ما را دچار میکنی
اَبرو که در هم می کِشی   دل را شکار میکنی

چشمت انار می شود دل بی قرار می شود
هو هو نزن عدویِ تو    پا به فرار می شود

خمار میشود ۳
وقتی علی بر دُل دُل اَش سوار میشود

مولانا مولا علی

وقتی نقاب میزنی  بانگ عذاب میزنی
غوغا شود وقتی که تو   پا به رکاب میزنی
وقتی نهیب میزنی ضربه مهیب میزنی
جانم به ناز شصت تو   سر را عجیب میزنی

قرار میرود  قدار میرود
وقتی نقاب از چهره اش کنار می رود

مولانا مولا علی

با نعره های حیدری   دل را کجا میبری
آقا فراوان دیده ام   اما تو چیز دیگری
کُشته مرا رویِ تو     مستم زِ هو هوی تو
کافر مسلمان میکند اَبرویِ تو در تویِ تو

محشر میکنم ۳
روزی جهان را مست حیدر میکنم

مولانا مولا علی
************
شاعر : سید سعید ضیاتبار

هر پادشهی به منسبش می نازد
عالم به کتاب و مکتبش می نازد
قربان شهنشاه جهانی که فقط
بر حجب و حیای زینبش می نازد

جانان منی ، ایمان منی
قرآن منی ، سلطان منی
ای شاه فقط شما حسین جان منی

دلداده ی آن لبخند تُو اَم
آزاده ترین دربند تو اَم
خوشحالم از اینکه عبدِ پابند تُو اَم


یاحسین یازینب

هر کس که به سر حال و هوایی دارد
در خلوت خود سوز و نوایی دارد
ذکر لب او تا دم مرگش این است
اربابم عجب کرببلای دارد

اوج کرم و ، احسان حسین
بر درد دلم ، درمانِ حسین
عشقِ آقامون امام حسن جان حسین

تا شاه تویی ، من نوکرتم
زیر عَلَمِ ، آب آورتم
من یه عمریه گریه کُنِه خواهرتم

یاحسین یازینب

من کُشته ی روضه های عاشورایم
من چَشم به دستِ مرد تاسوعایم
با عشقِ اباالفضل علم می گیرم
عمریه دخیلِ عَلَمِ سقایم

عباس مدد ، ذکرِ رویِ لب
قاتل العرب ، هاشمی نسب
غیرتِ حَرَم پاهاش رکابِ زینب

ای شیرِ نَرِ ، دربارِ حسین
سقا تویی و ، سردارِ حسین
یاحضرت عباس علمدارِ حسین

یاعباس یازینب
***************
شاعر : حاج مهدی مختاری

اگه بی راهه بذاره از حسین نفس می گیرم
گریه میکنم دوباره آبرومو پس می گیرم

تو بزنگاه اُمیدم اومدم 
اومدم بلکه ورق برگرده 
از محرم اینو میفهمم که 
خدا باز برام بغل وا کرده

بوی بارون میزنه چشام که خیسه 
مادرش میاد تو روضه اسممونو می نویسه 
نمیخوام جدا بشم ازش یه لحظه 
همه دنیا به یه لحظه روضه رفتن نمی ارزه

حسین وای

************


همه زندگیم اسیرِ ، یه مسیرِ اشتباهه
وقت برگشتنم اما ، تو شبای این دو ماهه

خوش به حال هر کی عاشقت شده
زندگیشو با تو تنظیم کرده
کسی که تو کُلِ زندگیش فقط
رو به گنبد تو تعظیم کرده

سر عشق تو سلامت که هنوزم
مثه خورشید می درخشه همه عالم و گرفته
با نگاهت میشه آسمونی باشم
ولی حیف دست گناهم پر و بالم و گرفته

حسین وای

آیه آیه ی تن تو ، جانماز نیزه ها شد
دست و پا زدی و آخر ، سرت از قفا جدا شد

خدا لعنتش کنه اون که یه روز  
جایزه گذاشت برای سر تو
پیرهن که هیچ ابا که هیچ ولی
حتی بُرده بودن انگشتر تو

با اجازه ی امام رضا می خونم
زیر دست و پا زدن تو رو چه زیر و رو شد
اما غُصه ها ادامه داشت هنوزم
تو که رفتی برا زینب تازه ماجرا شروع شد

حسین وای
************
شاعر : جواد فلاح

صحرا بود و ، گریه های بی اَمانِ زهرا بودُ
واسه غارت از جسم تُو دعوا بودُ
صَحرا بودُ

مَحشر بود و ، دور و بَرِ دُخترت یه لشکر بودُ
یک بی حیا تویِ فکر معجر بودُ
محشر بودُ

پیشِ چشمِ مادَرِت ، به رویِ سینه اَت نشست
حُرمَتِ تُو رو شبیهِ پَهلویِ مادر شکست

نورِ هَر دوعینِ مَن ، حسینِ مَن حسینِ مَن

از دَم بُردَن ، اَنگشتر و اَنگُشت تُو باهم بُردن
سَر زِپِیکَرِت ماهِ مُحرَم بُردَن
اَز دَم بُردن

دَرهَم کَردَن ، خیلی پیکرت رو نا منظم کردن
خون به قلبِ پیغمبرِ خاتم کردن
دَرهم کردن

زینتِ دوشِ نَبی ، رویِ زَمین جایِ تُو نیست
خار و خاشاکِ زمین ، مَنزِل و مأوایِ تُو نیست

نورِ هَر دوعینِ مَن ، حسینِ مَن حسینِ مَن

بیشتر می زد ، ضربه هاشُ اَز کینه یِ حیدر می زد
هِی نمی بُرید دوباره بَدتَر می زَد
بیشتر می زَد

قرآن بر لب ، سر به نِی بدن به زیر نعلِ مرکب
دستِ پستِ شِمر و خاطراتِ زینب
قرآن بَر لب

یا قتیل العبرات خدالتریب حسین من
یا قتیل العبرات شیب الخضیب حسین من

نورِ هَر دوعینِ مَن ، حسینِ مَن حسینِ مَن
***************
شاعر : سید حسام طباطبایی

امون زشام ، ختم کلام
یه شهر به ما سنگ میزدن از روی بام

درد و بلا ، هی ناروا 
به خدا صد رحمت بابا به کربلا

همه حسود ، رحمی نَبود
چی بگم از رسم محله ی یهود
مردا بزرگ ، دستا بزرگ
صورت من کوچیک ، و انگشتا بزرگ

غم بود و درد ، عرق سرد
یه بی حیا سکینه رو اشاره کرد
تو ازدحام ، ملاء عام
یکی جسارت کرد و گفت کنیز میخوام

شوری برپا شد و عالم شده حیران
آقا بده رخصت برخیل محبان
آقا بده رخصت تا سوی تو آییم
از مرز شلمچه چزابه و مهران

یا للعجب این سیل خروشان به کجا می رود
دارد به گمانم زِ نَجف کرببلا میرود
صبر از دل ایوب و مسیح از دل عیسی ربود
او کیست که سوی او سلیمان چو گدا می رود

مقصود حسین است و حسین است ولاغیر
بین الحرمین و حرمین است ولاغیر

ای روح وروانم،آرامش جانم

**********

پای پیاده زده ایم ‌بردل صحرا
تا که ببیند دشمن عزت ما را
کوریه چشم خصمِ آل محمد
سوی توآییم ز دیارحججی ها

صدشکرکه مرا از درِ این خانه نکردی ردم
شمعی و شدم دور تو پروانه اگرچه بدم
من هرکس و ناکس نِیَم آقا به جوانت قسم
این جاده بسویت ز خراسان رضا امدم

ماخادم دربار رضاییم ولاغیر
ما رهرو راه شهداییم ولاغیر

ای روح وروانم ، آرامش جانم
*********************
شاعر : مصطفی باغبانی

هر پادشهی به منسبش می نازد
عالم به کتاب و مکتبش می نازد
قربان شهنشاه جهانی که فقط
بر حجب و حیای زینبش می نازد

جانان منی ، ایمان منی
قرآن منی ، سلطان منی
ای شاه فقط شما حسین جان منی

دلداده ی آن لبخند تُو اَم
آزاده ترین دربند تو اَم
خوشحالم از اینکه عبدِ پابند تُو اَم


یاحسین یازینب

هر کس که به سر حال و هوایی دارد
در خلوت خود سوز و نوایی دارد
ذکر لب او تا دم مرگش این است
اربابم عجب کرببلای دارد

اوج کرم و ، احسان حسین
بر درد دلم ، درمانِ حسین
عشقِ آقامون امام حسن جان حسین

تا شاه تویی ، من نوکرتم
زیر عَلَمِ ، آب آورتم
من یه عمریه گریه کُنِه خواهرتم

یاحسین یازینب

من کُشته ی روضه های عاشورایم
من چَشم به دستِ مرد تاسوعایم
با عشقِ اباالفضل علم می گیرم
عمریه دخیلِ عَلَمِ سقایم

عباس مدد ، ذکرِ رویِ لب
قاتل العرب ، هاشمی نسب
غیرتِ حَرَم پاهاش رکابِ زینب

ای شیرِ نَرِ ، دربارِ حسین
سقا تویی و ، سردارِ حسین
یاحضرت عباس علمدارِ حسین

یاعباس یازینب
***************
شاعر : حاج مهدی مختاری