حاج مهدی مختاری شب ۱۳ محرم ۱۳۹۵

قسمت این بود بال و پر نزنی
مرد بیمار خیمه ها باشی
حکمت این بود روی نی نروی
راوی رنج نینوا باشی


چقدر گریه کردی آقاجان !
مژه هایت به زحمت افتادند
قمری قطعه قطعه را دیدی
ناله هایت به لکنت افتادند

سر بریدند پیش چشمانت
دشتی از لاله و اقاقی را
پس گرفتید از یزید آخر
علم با شکوه ساقی را !؟

کربلا خاطرات تلخی داشت
ساربان را نمی بری از یاد
تا قیام قیامت آقا جان
خیزران را نمی بری از یاد

خون این باغ ، گردنِ پاییز
یاس همرنگ ارغوان می شد
چه خبر بود دورِ طشت طلا
عمه ات داشت نصفِ جان می شد

کاش مادر ، تو را نمی زایید !
گله از دستِ زندگی داری
دیدن آب ، آتشت می زد
دل خونی ز تشنگی داری
******
شاعر : وحید قاسمی

یا حبیبی یا حسین مولا 
علم الهدی ثارالله 
بضعت فاطمه الزهرا 
کاشف البلوا ثارالله 
 
انت کبیر واناالصغیر 
یحبک صاحب التدبیر 
روحی فداک ابا العطشان 
دخیلک ایهاالامیر 
 
یا سیدی یا مظلوم 
 
بیر جهانی داغلاسین زینب 
ای وای حسین۲ 
سَنَ یاسی ساخلاسین زینب 
ای وای حسین۲ 
 
اوُلسون باجون یارالی حسین 
اُولسون آنون یارالی حسین 
جان سن قوربان آقام حسین 
لَب لَرِ عطشان آقام حسین 
 
یا سیدی یا مظلوم 
 
بدنت به زیر نیزه ها 
توی قتلگاه  واویلا 
میگه مادرت با سوز و آه 
توی قتلگاه  واویلا 
 
ای بی کفن ولدی حسین 
ای جان من ولدی حسین 
ای میوه ی دل فاطمه 
ای پاره تن ولدی حسین 
 
یاسیدی یا مظلوم

دل تنگ من و ببر و برسون به حرم
منی رو که به سینم سنگ عاشقیت و میزنم
تموم عمر و جونم حسین
خودت بده سامونم حسین
فقط یه باری توی کربلا بکن مهمونم حسین
ای جونم حسین

من و صدا کن که صدات و دوست دارم
ازم نگات و بر ندار کم میارم
تا کی باید تو خواب ببینم آقاجون
لبامو دارم رو ضریحت میذارم

منم همونکه سینه زن کردی منو
دیوونه ی امام حسن کردی منو
هرچی که مربوط به تو باشه دوست دارم
غلام هفتادو دو تن کردی منو

الهم الرزقنا حرم

شده حسرت من دیدن دوباره ی ضریحت
جلوی چشامه همیشه خاطره ی ضریحت
بذار بگن دیوونم حسین
به پای تو می مونم حسین
فدای زینب و رقیت جونم حسین
مجنونم حسین 
مجنونم حسین

هر روز و شب دعای مادرم اینه
مادر الهی پیرشی تو حسینیه
شیرم حلالت که همش تو روضه ها
روی تنت بارون روضه میشینه

پیرن سیاه تو مرتب میکنم
دعای خیر به جونت هر شب میکنم
برای نوکری بیشتر مادرت
تو رو غلام بی بی زینب میکنم

الهم الرزقنا حرم

طواف حرمت شالی که روی دوشِ منه
بوی شال عزا بوی سیب حرم به تنه
نعم الامیر اربابم حسین
برا حرم بی تابم حسین
به عشق کربلا شبای جمعه رو می خوابم حسین
دریابم حسین

با روضه پر کشیدم عاشقت شدم
تا کربلات و دیدم عاشقت شدم
تا فهمیدم که تو برام همه کسی
دل از همه بریدم عاشقت شدم

عشق که خرج روضه شِه شبانه روز
دل من و به پرچم عزات بدوز
خرده میگیرن همه و نمیدونن
جنونم و تو لطمه ها میدم بروز  

الهم الرزقنا حرم

زینب آئینه ی جلال خداست
چشمه ی جاری کمال خداست

ردّ پایش مسیر عاشوراست
خطبه هایش سفیر عاشوراست

مثل کوهِ وقار برگشته
وه چه با افتخار بر گشته

غصّه و ماتم دلش پیداست
رنگ مشکی محملش پیداست

پشت دروازه خواهری آمد
خواهر بی برادری آمد

خواهری که تنش کبود شده
رنگ پیراهنش کبود شده

نیمه جانی که کاروان آورد
با خودش چند نیمه جان آورد

کاروانی که شیر خواره نداشت
گوش هایی که گوشواره نداشت

گر چه خورشید عالمین شده
چند ماهی ست بی حسین شده

چند ماه است دیده اش ابری ست
بر سرش سایه ی برادر نیست

آسمان بود و غم اسیرش کرد
خاطرات رقیه پیرش کرد

رنگ مویش اگر سپیده شده
بارها بارها کشیده شده

بهر اُمّ البنین خبر آورد
از ابالفضل یک سپر آورد

از حسینش فقط کفن آورد
چند تا تکّه پیرهن آورد
********
شاعر : علی اکبر لطیفیان

روبروی حرم با چشای ترم
یه سلام میدم و میفتم از پا
خادما تا دیدن حالم و پرسیدن
کمکم میکنن بلندشم

هق هق گریه هام غم توی صدام به فدای آقام آقام

به همه رو زدم تو نکردی ردم به همه رو زدم
میدونم که بدم بدم بدم

قسم به کف العباس که من بهشتم اینجاست
همون بهشتی که ضاعرش هر شب جمع زهراست

قسم به پرچم و گنبد دلم به سوی تو پر زد
با هر سلامم از سمت کربلا جوابت اومد

انت نعم المیرم از تو روزی میگیرم
کاشکی بیام زیر قبت اربعین امسال بمیرم

 آقام آقام حسین جان

دل تنگ و بی کسم کی به تو میرسم
تا ابد پیش تو بمونم آقا 

حتی تو محشرم اسمت و میبرم
با خدا روضت و میخونم آقا

این بغض ناتموم میمونه تو گلوم
میاد اشکهام آروم آروم آروم آروم

ای تنها یار من نوکرهات اومدن
این بد و پس نزن نزن نزن نزن

خودت پناه من باش چراغ راه ن باش
به روزگارم بتاب و ماه شب سیاه من باش

من از تو روزی میگیرم تصدقی که فقیرم
خدا کنه که شب آخر انقد گریه کنم بمیرم

عشقت واسم کیمیاست چشمم به گنبد طلاست
می گن که حتی خدا هم هرشب جمعه کربلاست

آقام آقام حسین جان

وقتی پیشت میام تا میگم السلام
با دلی که شکسته و بی تابه

باز از این خواب خوش یه دفعه میپرم
چه کنم که زیارتم تو خوابه

چی اومد به سرم که نمیشه برم
همه رفتن حرم حرم حرم حرم

دلکندم از همه پسر فاطمه
شب و روزم غمه غمه غمه غمه

به چشم غرق خونت به اون قد کمونت
قسم به اون لحظه که جون دادی پیش جونت

به لحظه ای که شکستی با لا سرش که نشستی
قسم به اونجا که بادستهات چشم جوونت رو بستی

غرق فریادی آقا ازپا افتادی آقا
ابا رو وقتی آوردن میگن جون دادی آقا

آقا آقا حسین جان..
*********
شاعر : کربلایی احمد نظری

مایه ی ننگ توام
آبروی دنیای منی
آره مجنون توام
آرزوی چشمای منی
تا ابد پای توام
آقا میدونم پای منی

آقا من غیر تو ندارم کسیو
ببین بی کسیو
تمومی بده تو
به دلواپسیو

آقایی بکن، دستامو بگیر
کشتی نجات، یا نِعمَ الامیر
***
دوباره تو روضه ها
بارونی چشم تر من
سایه ی لطف شما
کم نشه آقا از سر من
من به تو میگم آقا
کاش بکی به من نوکر من

آقا از ماها نگیری غم تو
نخ پرچمتو
آقا از سر من
زیاده کمه تو

محتاجم توام، دنیای منی
مدیون توام، آقای منی
آقایی بکن، دستامو بگیر
کشتی نجات، یا نِعمَ الامیر

ناله ی آه آه می آید 
شیحه ی ذوالجناح می آید 
خواهری روی تل غش کرده 
مادری قتلگاه می آید 
گرگای کوفه ریختن دور و برش 
ای وای سرش 
رحم کنه خدا به حال مادرش 
ای وای سرش 
 
واویلا غریب گیر آوردنش 
واویلا با هرچی می شد زدنش 
واویلا حسین 
 
واویلا ذبیح غرق خاک و خون 
واویلا به سختی داره میده جون 
واویلا حسین 
 
******* 
 
دختری روی خار افتاده 
خسته و بی قرار افتاده 
پیکری در میان گودال 
گیر چندین سوار افتاده 
 
تو قتلگاه پر از نیزه اسیره 
داره می میره 
بسه دیگه نفسش داره می گیره 
داره می میره 
 
واویلا لشکریان خیره سر 
واویلا چند نفر به یک نفر 
واویلا حسین 
 
واویلا فاطمه میشه بی پسر 
واویلا ای اسب ها آهسته تر 
واویلا حسین