حاج مهدی مختاری – شام شهادت امام جواد علیه السلام ۹۹

گریه ام در حرم از روی پریشانی نیست
که پریشانی از آداب مسلمانی نیست

در طوافند چنان موج کبوترهایت
که در این سلسله انگار پریشانی نیست

عربی آمده پابوس تو از سمت عراق
همه ی حسرتش این است که ایرانی نیست

دست خالی ست هر آن کس به حرم می آید
در ورودی که نیازی به نگهبانی نیست !

در معطل شدن و دست رساندن به ضریح
لذتی هست که در سجده ی طولانی نیست

شمس تبریز مراد دل مولاناها
در دل ما که به جز شمس خراسانی نیست

*****
شاعر : محمدحسین ملکیان
********
ارث قبیله است که هرکس جوان تر است
مویش سفید گشته و قدش کمان تر است

این بیست و پنج سال که سنی نمی شود
اما بهار عمر شما پر خزان تر است
 
تو مجتبای خانه ی موسی بن جعفری
با همسری که از همه نامهربان تر است

زهری کشنده بود و لبت را سیاه کرد
زهری که چوب نیست ولی خیزران تر است
شاعر : محسن ناصحی
**************
در خانه شدی کینه ی همسر دیدی 
مسجد رفتی دشمن حیدر دیدی 

از مسجد و خانه که فارغ گشتی 
در کوچه شدی قاتل مادر دیدی 
*************
تو مجتبای خانه ی موسی بن جعفری
با همسری که از همه نامهربان تر است

زهری کشنده بود و لبت را سیاه کرد
زهری که چوب نیست ولی خیزران تر است
*************
چوبی به لبت نشسته دیدم
دندان تو را شکسته دیدم
*************
در زیر آفتاب تو ماندی حسین هم
ای تشنه ! دور از آب تو ماندی حسین هم

پیرو جوان نداشت که یک نور واحدید
در قلب شیخ و شاب تو ماندی حسین هم

کم یا زیاد مرثیه فرقی نمی کند
در روضه در کتاب ، تو ماندی حسین هم

گودال و بام ، مرز قبول شهادتند
راضی از انتخاب ، تو ماندی حسین هم

شمشیر و زهر هردو جگر پاره می کنند
دل خون و دل کباب ، تو ماندی حسین هم

در روضه های کرببلا جانگدازتر
داغ از غم رباب ، تو ماندی حسین هم

هرگز نمیرد آنکه از او زنده ایم ما
پس با همین حساب ، تو ماندی حسین هم
شاعر : محسن ناصحی
************
شنیدم موی تو هم کشیده شد
خیلی طول کشید سرت بریده شد
شنیدم یکیش به کوفه بر نگشت
نزه هایی که برات خریده شد

بگو تو خرابه بندم نکنن
بیشتر از این گله مندم نکنن
بخدا خیلی سرم درد میکنه
بگو از موهام بلندم نکنن
****************
حسین دست غریبی به روی زانو زد
برای قطره ی آبی به حرمله رو زد
طفل خود را طرف لشکر نامرد گرفت
زخم پیشانی او را عرق سرد گرفت
رو زد و آب نداند و دل مرد گرفت
حرمله خیر نبینی جگرش درد گرفت

اینجا به جای اینکه برایت دعا کنند
کف میزنند تا نفست را فدا کنند 
یا جای اینکه اب بیارند برای تو
همراه ناله ی تو چه رقصی به پا کنند
ابن الرضا مدد

باید فرشته ها همه با بال های خود
فکری برای چشم پر اشک رضا کنند
هر چند تشنه ای ولی آبت نمی دهند
تا زودتر تو را ز سر خویش وا کنند
ابن الرضا مدد

حالا که می برند تو را روی پشت بام
آیا نمی شود که کمی هم حیا کنند
تا بام می برند که شاید سر تورا
در بین راه با لبه ای آشنا کنند
ابن الرضا مدد

آرزومه که روی بال و پر فرشته ها
یا که همسفر با نامه ها و دست نوشته ها
با نسیمی که میاد سمت تو همراه بشم
پر از آواز خوش آمدم ای شاه بشم

آمدم ای شاه  آستان بوس تو
می دونی دارم چقدر دوست تو
من کویریم در جستجوی رحمت
غرق میشم در اقیانوس تو

آتنا بعطائک   عبدک بفنائک
خادم حرم تو  جن و انس و ملائک
السلطان ابالحسن

خوش به حال اون کسی که تو حرم شفا گرفت
خوش به حال اونکه روزی فقط از شما گرفت
تو دلم باید یه نقاره خونه بنا کنم
هم طلوع و هم غروب فقط رضا رضا کنم

صحن آرامش  صحن گوهر شادت
رو به من بازه پنجره فولادت
خرم آن آهو   ضامنش باشی تو
خرم آن بنده که بشه آزادت

یار بنده نوازی اصل راز و نیازی
بی ولای تو آقا چه دعا و نمازی
السلطان ابالحسن

اعتبار و شوکت عزت ایرانی من
همه از لطف شما شاه خراسانی من
جای خدامی که نیستن همیشه سبزه ولی
چقدر خالیه جاش قاسم سلیمانی من

یاد حاج قاسم  دل ما شد همراه
تذکره باشه روزی ان شاءالله
کربلا یعنی توی مشهد باشی
یا رضا یعنی  یا ابا عبدالله

من گدای حسینم  مبتلای حسینم
در پناه رضا و     جان فدای حسینم
السلطان ابالحسن

دست به روی سینم روبه روت میشینم
توسه جای حساس تورومن میبینم
نبرم ازیادت
قربون اجدادت
کربلامومیده
پنجره فولادت

فدای لطف زیادت امام رضاجانم
دلم همیشه میخوادت امام رضاجانم
سفارشی بده رزق محرم مارو
توروبه جون جوادت امام رضاجانم
دخیلک یاامام الضامن
__________
ای که توتنهایی همه ی دنیایی
برا ایرانی ها هدیه ی زهرایی
نفس الرحمانی قبله ی ایرانی
توی این ملک آقا توفقط سلطانی

علم فقط علم توامام رضاجانم
حرم فقط حرم توامام رضاجانم
گدای حضرت زهرام امام رضاجانم
برات کربلامیخوام امام رضاجانم
دخلیک یاامام الضامن
__________
میزنن نقاره یعنی ای بیچاره
علی بن موسی خیلی دوست داره
توحرم غوغاشدگره آخر واشد
بچه ی معلولی از رو ویلچر پاشد

دعا دعای رضا و دعا دعای حسین
نوا نوای رضا و شفا شفای حسین
منم فدای رضا و منم فدای حسین
فدای مشهد سلطان وکربلای حسین
دخیلک یاامام الضامن

با لهوف و با مقرم می خونم 
بین روضه ی محرم می خونم

زیر علم می خونم ، قدم قدم می خونم
دوبار باز این شعر و با محتشم می خونم

باز این چه شورش است و که در خلق عالم است
باز این چه نوحه و چه عزا وچه ماتم است

یاحسین یاحسین

وقتی که توو روضه پرچم می گیرم
لحظه لحظه رو لبم دم می گیرم

از عشق یار می خونم  ، با قلب زار می خونم
دوباره باز این شعر و ، با سازگار می خونم

گرد حرم دویده ام ، صفا و مروه دیده ام
هیچ کجا برای من ، کرببلا نمی شود

یاحسین یاحسین

تا میونه هیئتا پا میذارم
از فراق کربلا خون می بارم

باچشم خون می خونم ، از عمق جون می خونم
دوباره باز این شعر و با نوحه خون می خونم

یاحسین غریب مادر


**************
شاعر : محمد زوار

روعهد خود نوکرگاهی وقتا پاگذاشت
تو حق ما اما کرمت ادامه داشت
ازهمه زندگیه بهتری داره
هرکی توی سرای توسری داره

غیر از خونه ی تو منه بی سرو پا کجابرم
غیر از خونه ی تو جایی نیست برا من چرا برم
کجا برم اربابم

نه آدمش بودم که ازت جدابشم
نه آدمش بودم که برات فدابشم

نزدیک تونبودنم غمی داره
دوری ودوستی مونم عالمی داره
درحد یه سلام توی رنج  و عذاب بیادتم
در حد یه سلام شبا موقع خواب بیادتم
بیادتم اربابم

بهشتم حسن
میخواستم که مشق لیلی کنم نوشتم حسن
رفیقم حسن
نوشتم به روی انگشتر عقیقم حسن
رفیقم حسن
بهارم حسن
به اندازه ی توهیچ کی ودوست ندارم حسن
امیرم حسن
همونی که یک نگاهم براش میمیرم حسن
امیرم حسن
میخوامت تو رو
به دردت نخوردم اما بهم نگفتی برو
غلامت شدم
یه عمره آقا اسیر همین مرامت شدم
غلامت شدم

میگم عاشقم
اما خودم بهترمیدونم که نالایقم
کدوم عاشقی
منکه همیشه برای تو آینه دقم
کجا عاشقم

سامون بده
لیلای من یک خبری به مجنون بده
امون بده
منکه مردم کرببلارو نشون بده
امون بده

دردبده دوابده
هرچی میخوای ازم بگیرفقط یه کربلا بده

ای ساقی لب تشنگان ای جان جانانم
سقای طفلانم

با خودم گفتم نه او جنگ را نمی بازد
تک سوار عرب چه می بینم 
مرکبش بی سوار می تازد