حاج مهدی مختاری – فاطمیه اول – کرمان – ۱۷ بهمن ۱۳۹۶

تو کوچمون بلوا بود ، به پشت در غوغا بود
کسی نیومد یاری ، بابام چقدر تنها بود

شکستن حرمت ها رو ، ندیدن اشک ما رو 
هیزم به دست نامردا ، آتیش زدن هرجا رو

یکی با بغض و کینه ، به در لگد می کوبید
مادر تا پشت در رفت ، صدای ناله پیچید

در و شکستن آخر ، با ضربه ای که شر شد
میون دیوار و در ، محسنمون پر پر شد

واویلا واویلا  واویلا واویلا

دری رو که سوزوندن ، به روی مادر افتاد
میگفت کجایی فضه ، بیا که محسن جون داد

میون شعله در سوخت ، زندگیه حیدر سوخت
جلو چشای ماها ، تو خونمون مادر سوخت

دلخورم از این مردم ، از این در و این دیوار
تا به ابد بیزارم ، از هرچی میخُ مسمار

واویلا واویلا  واویلا واویلا

چند روزیه تو خونه ، دست به کمر میگیره
نگاهش اینطور میگه ، از این زمونه سیره

با سرفه ی هر بارش ، غم به دلم میشینه
نفس نمیاد بالا ، آخه شکسته سینه

حسن یه گوشه گریون ، نشسته و کِس کرده
نمیزنه حرفی و ، دلش پُرِه از درده 

چند شبه که توی خواب ، همش میگه ای نامرد
طوری زدی که راهه ، خونمون و هم گم کرد

واویلا واویلا  واویلا واویلا

خرمن آسودگی شرار بگیرد
چادر مادر اگر غبار بگیرد

وای از آن لحظه ی بدی که ببینی
گوشه ای از دامنش به خار بگیرد

فصل خزانش، بهار خوشه ی اشک است
فاطمیه باغ گریه بار بگیرد

شام عروسی به فکر سائل خویش است
جامه ی نوداده، وصله دار بگیرد

حُرمت میلش ببین که تا به کجاهاست!
رفته برایش خدا انار بگیرد

دست علی گرچه بسته دراُحد امروز
دست ورم کرده ذوالفقار بگیرد

بد لگدی بود! محسن ازنفس افتاد
خواست که طفلی ز در فشار بگیرد

گریه ی زهرا به اختیارخودش نیست!
از دروهمسایه اختیار بگیرد

ماندم ازآن بازوی شکسته، چگونه
آمده پای تنورکار بگیرد؟

گودی چشمش مرا کشانده به گودال
تا مژه ام زخم بیشمار بگیرد

با دلِ خون رفت ازمدینه، علی هم
مانده برایش کجا مزار بگیرد؟ 
 
شاعر : وحید قاسمی 
**********
شهر غم آلود مادر از نفس افتاد
کوچه ی پر دود مادر از نفس افتاد
فضه بیا زود! مادر از نفس افتاد
بدلگدی بود...مادر از نفس افتاد

دلهره بر جانِ اهل خانه نریزید
از درودیوار وحشیانه نریزید
بر سرِ مظلوم، ظالمانه نریزید
بدلگدی بود... مادر از نفس افتاد

دوروبرِ کعبه با سپاه نریزید
ابرهه ها خون بیگناه نریزید
بر سر بانویِ پابه ماه نریزید
بدلگدی بود...مادر از نفس افتاد

خیر ندیده ز رویِ خیره سری زد
فاطمه را در محله ی پدری زد
با کمک لشکری چهل نفری زد
بدلگدی بود... مادر از نفس افتاد

محسنش آمد که ذوالفقار بگیرد
سینه سپر کرد تا شرار بگیرد
خواست که طفلی ز در فشار بگیرد
بدلگدی بود... مادر از نفس افتاد

شاعر : وحید قاسمی 
**********

امیرالمومنین ، عشق من رو زمین
دنیا انگشتر و ، تویی براش نگین
علی تاج سرم ، تموم باورم
یه عمره که میگم ، آقا دوست دارم
عبد تو هستمُ ، میگیری دستمُ
یه عمره که آقا ، غلامت هستمُ

نسل اندر نسل هستیم غلامت
یک عمره افتادیم تو دامت
این لطف تو بوده آقاجون
که مست شدیم با می نابت

یاحیدر یاحیدر یاحیدر

علی خیبر شکن ، همه هستی من
اینه منسب من ، شدم یه سینه زن
پُر از شور و شَعَف ، شُدِه برام هدف
دارم پر میزنم ، امشب سمت نجف

عَبدِ تو هستمُ ، میگیری دستمُ
آقا یه عمره که ، به پات نشستمُ

چقدر آقا تو داری قنبر 
خوش بحالم هستم یه نوکر
تا وقتی خون تو این رگامه
می مونم پای تو تا آخر

یاحیدر یاحیدر یاحیدر

ابوالعجائبی ، خدا رو نائبی
میگم من با غرور ، به قلبم صاحبی
تویی شیر خدا ، امام شیعه ها
روز حسابرسی ، بِرِس به دادِ ما

داریم آرامشی ، نداریم سازشی
کور بشه چشمایِ ، سعود و داعشی

دیوونم دیوونه ی حیدر
از عشق تو شدم در به در
مست میشم با ذکر تو آقا
می بده ای ساقیه کوثر

یاحیدر یاحیدر یاحیدر

تپش قلبم که میزنه ذکرش حسنه
ای جانم
نوکری که سینه میزنه ذکرش حسنه
ای جانم

ای جانم 
ای جانم
ای جانم حسن

ای جانم حسن جانانم حسن

ای یل ارشد علی و زهرا
اشاره کن تا که برات بمیرم
یعنی میشه یه روزی من با این جمع
ضریح پاک تو بقل بگیرم

حسن
مصباح امیدی ذکرت روی لبم
حسن
از کرم شماست رزق روز و شبم

ای جانم حسن جانانم حسن

**********

حسن جان ای یل حیدر هستیه مادر
جان آقا
الگوی مالک اشتر ای دل و دلبر
جان آقا

جان آقا
جان آقا
جان آقا
جان آقام حسن

سلطانم حسن ای جانم حسن

یک تنه تو جمل علم می گیری
تا ببری پرچم حق رو بالا
سر مثه بارون رو زمین میریزه
وقتی که شمشیر میزنی تو مولا

حسن 
تا جون دارم سینه واسه تو میزنم
حسن
وقفته زندگی و روح و بدنم

ای جانم حسن جانانم حسن

************

یه نَخِ شال سیاهت گوشه نگاهت حاجت میده
دست کرامت داری آقا عشق تو واسم امیده

ای شاهم 
ای شاهم 
ای شاهم حسن

ای شاهم حسن جانانم حسن

رمز ورود به دل بی بی زهرا
نوکری کردن واسه تو غریبه
هر کسی که دنبال تو نبوده
تو دنیا از عاشقی بی نصیبه

حسن
تا مستم تا هستم اسمت رو لبمه
حسن
اسم زیبای تو مشق هر شبمه

ای جانم حسن جانانم حسن

نقش تو از ابتدا معلومه نسبت تو با خدا معلومه
خلیفه الله علی العرضیُ ، شأنِ تو از ابتدا معلومه

به تو افتاده مسیرم ، دستِ رَد نزن به سینم
از خونت جایی نمیرم ، دستِ رَد نَزَن به سینم

این عشقه حیدریم و عشقه ، این حالِ نوکریم و عشقه
خونه ی پدریمِ نجف ، خونه ی پدریم و عشقه

یاعلی یاعلی یاعلی یامولا

کوثری و سروری از سرها ، به پات میفتن همه قنبرها
سلونی قبل تفقدونی آقا ، خوبه بشه بحث همه منبرها

خطبه های بی نظیرت ، می بره دل از دل من
یه نگاه دلپذیرت ، می بره دل از دل من

دعای پدرم رو عشقه ، این تاج رو سرم رو عشقه
با عشقت شیر بهم داد مادر ، این شیر مادرم رو عشقه

یاعلی یاعلی یاعلی یامولا

تو پدرانه پیشم میگردی ، یتیم نوازی و خیلی مردی
مثل نبی مکرم آقا ، تو پدری واسه اُمَت کردی

با تو عمری حق پرستم ، به دلم شور الهی
قَیِمَم هستی که هستم ، به دلم شور الهی

ای جانا دلبری تو عشقه ، اینکه دل می بری تو عشقه
پیش تو ذره غیرت داره ، این ذره پروری تو عشقه

 یاعلی یاعلی یاعلی یامولا

(یاحسین حلالم کن ، نوکری بلد نیستم ....
من بَدی زیاد کردم  ، اما آقا بد نیستم )۲

من رفیق زیاد داشتم ، باوفا یه چیز دیگست
من سفر زیاد رفتم ، کربلا یه چیز دیگست ...

چشم گریونه و قلب لرزونه وُ
آسمون وسط یک خیابونه وُ
دو تا گنبد که زیر بارونه وُ
حسین

واویلا واویلا واویلا واویلا 

پیکرت افتاده زیر دست و پاها 
واویلا واویلا واویلا واویلا 

هرکی از راه میرسه میزنه با پا 
واویلا واویلا واویلا واویلا 

نبینه خیر اونی که توی قتلگاه
واویلا واویلا واویلا واویلا 

داره می بُرّه سر تو رو از قفا 
واویلا واویلا واویلا واویلا 


بالب عطشان ؛ ته گودالی 
توو شلوغیو ؛ بین جنجالی
اسیر چنگ ؛ مرد دجّالی 
بمیرم داداش ؛ که چه بیحالی 

      واویلا واویلاواویلا واویلا 

بند دوم

واویلا واویلا واویلا واویلا 

یه جای سالمی نمونده رو تنت 
واویلا واویلا واویلا واویلا 

هدفه سنگ و تیرا شده بدنت 
واویلا واویلا واویلا واویلا 

چه خبره توی گودیه قتلگاه 
واویلا واویلا واویلا واویلا 

حتی رحمی نکردن به پیراهنت 
واویلا واویلا واویلا واویلا 

بی حیائی پست ؛بی هوا میزد
تو رو توو گودال  ؛ از جفا میزد
نمی ره از توو ؛  خاطرم هرگز
پیرمردی که؛  با عصا میزد

واویلا واویلا واویلا واویلا

شاعر : عباس قلعه