حاج مهدی مختاری – فاطمیه اول ۱۳۹۷ – شام شهادت

وقتی قفس از هر طرف کمکم شکسته میشد
راه نفس به سینه پرنده بسته میشد
پرپر نزن قناری – جوجه مگر نداری
—
وقتی که آتش می کشید از هر طرف زبانه
با خون گل نوشته شد به روی درب خانه
می حامیه تو هستم – قربانیه تو هستم
جان می دهم بهر تو مولا
—
ای هم نوا ای هم نفس ای بهترین عزیزم
من با همه آزادگی در خانه ات کنیزم
من فانیه تو هستم – قربانیه تو هستم
جان می دهم بهر تو مولا
—
وقتی که گلچین داد با سیلی جواب گل را
دیدم میان کوچه ها عطر و گلاب گل را
نفرین به تو مدینه – خون می چکد ز سینه
خون دلم دارد تماشا
*********
ای حضرت حوریه ای روح معانی
ای خاستگاه جلوه های لن ترانی
حالا نمیشد باز پیش ما بمانی؟
ما را مبرّا کن از این دل نگرانی
برخیز و بر اهل جهان پیغمبری کن
بر عالم و آدم دوباره سروری کن
امروز در دستان خود جارو گرفتی
دیروز حتی از علی هم رو گرفتی
امروز با شانه خم از گیسو گرفتی
دیروز خون لخته از پهلو گرفتی
نان می پزی اما دلم خوش نیست خانم
جان دادنت شایع شده مابین مردم
دیشب که خوابیدی تو را افسرده دیدم
گلگبرگ هایت را خم و پژمرده دیدم
رنگ کبودی که به رویت خورده دیدم
کابوس میدیدی تو را آزرده دیدم
 این قصه ی تنهایی ات در کوچه ها چیست
گفتی نزن؛ من باردارم؛ ماجرا چیست؟
شهر مدینه زندگی ام را نظر زد
گرگ سقیفه ناگهان از کوچه سر زد
زهرا دم در رفت و او محکم به در زد
زهرای من را پیش چشم چل نفر زد
اهل مدینه عاقبت چه بد شدند آه
با پا ز روی همسر من رد شدند آه
پشت در ماتکمده اخگر که پیچید
عمامه دور گردن حیدر که پیچید
پشت تو دائم  چادر و معجر که پیچید
سوی ضریح پیکر تو در که پیچید
مسمار بین سینه ات جا باز کرد و
رفت و به سرعت محسنت را ناز کرد و
هر بار میگفتی نزن؛ یا مشت خوردی
با پشت دستی با چهار انگشت خوردی
شلاق از پیش و لگد از پشت خوردی
این ضربه هایی که به قصد کشت خوردی...
...من خورده بودم زود تر افتاده بودم
زیر دری که سوخته جان داده بودم
حق نگذرد از قنفذ و جرم گزافش
دیدم که در کوچه چه جوری با غلافش
زد روی آرنج تو با آن انعطافش
پاداش هم میگیرد از کار خلافش
در بین آن کوچه چه کاری داد دستت
از قسمت پهنا زد و افتاد دستت
باید نخ و سوزن بگیری پر بدوزی
یک پیرهن با چندتا معجر بدوزی
پیراهنی ایمن ز یک لشگر بدوزی
زیر گلو را بلکه محکم تر بدوزی
شاید که روی این یقه، خنجر نیامد
شاید ته گودال از تن در نیامد
وقتی حسینت تشنه لب افتاده باشد
در چنگ یک مرد عرب افتاده باشد
ای کاش قتل او به شب افتاده باشد
یا جای صورت به عقب افتاده باشد
اینگونه نه از پشت گردن خون می آید
نه؛ پیرهن از پیکرش بیرون می آید
روزی ز فرق دخترت مو می کشند و
از دست دخترها النگو می کشند و
الواط ها در خیمه چاقو می کشند و
ناموس زهرا را به هر سو می کشند و
شاعر:حسین قربانچه

مادرم ناخوشه و ، شده شکسته پهلوش
حال خوبی نداره ورم گرفته بازوش
بین بستر افتاده می باره اشک از چشماش
بمیرم که این روزا توون نداره دستاش

دلم خونه مادرم داره می میره
دلم خونه از بابا هم رو می گیره
دلم خونه نفسش بالا نمباد
دلم خونه از خدا مرگش رو میخواد

 بی وفا مردم بی وفا مردم

مادرم مضطرب و چقد شده حالش زار
این روزا زخمیه از جراحت اون مسمار
مادرم با غم و درد می سوزه و می سازه
روی پیرهنش بازم نشسته خون تازه

دلش خونه توی شعله سوخته پرش
دلش خونه شد عزاداره پسرش
دلش خونه جای سالم نیست رو تنش
دلش خونه که جلو حیدر زدنش

بی وفا مردم بی وفا مردم

توی مدینه   پیچیده ماتم 
چشاشو مادر   می بنده کم کم
غصه توون  حسن را برده 
برای مادر   دعا میخونه 

کنار بسترن همه
.رو گونه اشک ماتمه 
حسن چشاش پراز غمه 
که رفتنیه.

.....مرو مرو مرو مادر(۳)
......مرو مادر جان........
تموم خونه سرا به دیوار 
برای مادر شدن عزادار 
کنار مادر حزینه زینب
زغصه جونش رسیده برلب 

امن یجیب روی لبه 
دیگه این آخرین شبه 
مادر نگاش به زینبه,
دلش گرفته 
میگه حسین نرو مادر
 اگه میری منم ببر
سایتو از سرم نبر 
دارم میمیرم
...مرو مرو مرو مادر(۳)
....مرو مادر جان...
 کنار تابوت   حسین نشسته
داره میبینه   باباش شکسته 
زینب به یاد   حرفای مادر 
نیگاش بسمت  داداش حسینه

یادش میاد که هی میگفت 
تو میمونی و خواهرت
بانیزه ها میان برا 
سر داداشت

میگفت که باز غمین میشی
برا داداش حزین میشی 
برا سه ساله ی حسین 
یه روضه خون میشی.
...
غریب مادرم حسین
......................
شاعر.حسین یسلیانی.
سبک.کربلایی میلادرهبر

محبوبه ی خدای تعالاست فاطمه
یعنی میان عرش معلاست فاطمه

تا اوج رفته است بلندای رتبه اش
عالم شبیه قطره و دریاست فاطمه

از آیه های سوره ی کوثر گرفته ام
قرآن نوشته ایست که معناست فاطمه

در لحظه های سخت به میدان کربلا
ذکر مدام حضرت سقاست فاطمه

کوچه ، قباله و لگد اظهار می کنند
مظلومه ی تمامی دنیاست فاطمه

سرباز دین شدست به همراه محسنش
در پشت در مدافع مولاست فاطمه

در بین کوچه بود که قدش خمیده شد
مجروح ضربه ها و لگد هاست فاطمه

از ضرب سیلی است کبودی صورتش
زخمی ترین شفیعه ی عقباست فاطمه
**********
نه فقط عرش حصیر قدم فاطمه است
علت خلق دو عالم علم فاطمه است
 
سرسجاده به جایی نرسیده است کسی
هر چه دادند به ما از کرم فاطمه است

ذکر یا فاطمه نقش است به سربند علی
یاعلی ذکر دم و بازدم فاطمه است

سر برید از همه ی اهل جهنم به سخن
خطبه ی فاطمه تیغ دو دم فاطمه است

روی نامش همه ی اهل کرم حساسند 
استجابت به خدا در قسم فاطمه ست

دیگر از آتش دوزخ چه هراسی داریم؟
تا امان نامه ی ما با قلم فاطمه ست

ظاهرا خلوت و خاکی ست ولی در باطن
دل هر شیعه ضریح حرم فاطمه است


به قلم:
مجتبی خرسندی

دوباره دارم آقا ، یه حس جمکرانی
میگم متی ترانا نگو لن ترانی
دیگه بسه بریدن ، بهم بگو کجایی
مدینه ای نجف یا که کرببلایی

سرت سلامت آقا ، هرجا که هستی
برا منم دعا کن ، هرجا نشستی
یه عمره که شکستم ، قلبت رو آقا
یه عمره رو گناهم ، چشمات و بستی

آقا منو ببخش ، نفهمیدم 
از کرده ی خودم پشیمونم
از شوق دیدن تو بی تابم
هر صبح جمعه ندبه میخونم

یابن الحسن بیا اباصالح

کجایی یابن یاسین ، کجایی یابن طاها
بیا که روسیاهه دیگه کعبه آقا
بیا امید حیدر ، بیا قرار زهرا
بیا علم رو بردار علمدار زهرا

بیا تا این دلامون ، سامون بگیره
تو کویر چشامون ، بارون بگیره
باز الّهُمَ عجل ، روی لبامه
کی قراره دعای مجنون بگیره

آقا بیا که خستم از دوری
بی تو یه لحظه ام ، نمیتونم
از شوق دیدن تو بی تابم
هر صبح جمعه ندبه میخونم

یابن الحسن بیا اباصالح

غروب جمعه خورشید ، که میره پشت ابرا
باز از گناه من سر میذاری به صحرا
دلم میگیره وقتی ، دلت ازم گرفته
الهی که نبینم دلت غم گرفته

اگه که خوبم و یا ، هستم اگه بد
اگه شلوغه قلبم ، از رفت و آمد
تمومِ افتخارم ، اینه تو دنیا
هستم آقا مُحِبِ آل محمد

آقا یه روزی کاش ، توی جنت
من هم ببینم اون ، جا مهمونم
از شوق دیدنِ تو بی تابم
هر صبح جمعه ندبه میخونم

یابن الحسن بیا اباصالح

شامل رحمت حسنم
تحت عنایت حسنم
خیلی دوسش دارم آقامو
غلام حضرت حسنم

خیر و برکت داره نام حسن
مستم از صحبا و جام حسن
افتخارم اینه تموم عمر
که شدم پابست و رام حسن

کریم عالمِ   شاه معظمه
حسن بن علی  وللهِ عشقمه
امیر قلبمه  تاب و توونمه
حسن حسن حسن ذکر جنونمه

مددی یاحسن

اسیر و بنده ی حسنم
گدای سفره ی حسنم
تو زندگیم هرچی که دارم 
مدیونه روضه ی حسنم

نوکری واست خیرالعمله
کرمت آقاجون بی مثله
حسنیم قُرصه دلم به تو
خادمیت شیرین تر از عسله

ازعالمی سری  محشری محشری
پسر ارشدِ    ساقی کوثری
یل نام آوری  شیر دلاوری 
جونم فدای تو که قاسم پروری

مددی یاحسن

به زیر پرچم حسنم
دیوونهء دم حسنم
سائل هرشب درشم
آره من آدم حسنم

شکر حق به بند تو افتادم
من به راه عشق تو دلدادم
فخرمه که از ازل یاد نداد
جز حسن نام دگر استادم

عشق دلخواهمی تو تکیه گاهمی
غم ندارم که تو  پشتوپناهمی
دلیل آهمی  نور نگاهمی
میگم باافتخار  فقط تو شاهمی

مددی یاحسن

وقتی پرچم می بینم ، یاد هیئت میفتم
یاد سینه زن های ، بین روضت میفتم

یاد همه قدیمیا ، که الآن نیستن
یاد اونایی که به ما ، وفا یاد دادن
یاد همه اونایی که توی بچگی
سینه زنی رو به من و شما یاد دادن

خدا رحمت کنه یاحسین
همه ی نوکرای تو رو
که گذاشتن رو شونه ی ما
علم کربلای تو رو

آقام آقام آقام یاحسین

********

وقتی بارون می باره ، یاد اشکام میفتم
یاد اشک چشمای ، خیس بابام میفتم

یاد پدر مادرایی ، که زیر خاکن
نوکریه تو ارثی از پدر مادر هاست
حال و هوایی که الان ، توی هیئت هست
از نفس قدیمیه ، همه نوکرهاست

همه ی آرزوم اینه که 
تو حرم هم کلام تو شم
یعنی میشه ، شبیه حبیب 
یه روزی پیر غلام تو شم

آقام آقام آقام یاحسین

********

با یاد کرببلا ، هر شب هیئت می گیرم
یا توی کرببلا ، یا تو هیئت می میرم

یاد تموم شهدا ، که با ما بودن
غیرتشون زبون زده ، همه دریا شد
یاد همه اونایی که ، دم جون دادن
میگن بالای سرشون ، بی بی زهرا بود

به سرم سایه ی شهدا 
بایدم از اونا بخونیم
به فدای شهامتشون 
 اونا رفتن ، که ما بمونیم

آقام آقام آقام یاحسین

حسین آقام
یه عمره که شدم غلام تو
حسین آقام
مثه کبوترم توو دام تو


حسین آقام
میون روضه ها بده پرم
حسین آقا
دلتنگم این روزا برا حرم

(حسین آقا همه میرن تو میمونی برام)

حسین آقام
یه روزی حاجتم رو می گیرم
حسین آقام
به پای روضه ی تو می میرم


حسین آقام
تویی دلیل زنده موندنم
حسین آقام
تا جون دارم به سینه میزنم

(حسین آقام همه میرم تو میمونی برام)

حسین آقام
میباره روز و شب برات چشام
حسین آقام
گریون روضه های کربلام


حسین آقام
تو قتلگاه چی اومدش سرت
حسین آقام
ریختن حرومیا روو پیکرت

(حسین آقام همه میرن تو می مونی برام)

حسین آقام
شد خاک کربلا برات کفن
حسین آقام
یه عده واسه غارت اومدن


حسین آقام
افتاده بودی زیر دست و پا
حسین آقام
لِه شد تنت با سُمّ مرکبا

(حسین آقام  همه میرن تو میمونی برام)

حسین آقام
نموند توو قتلگاه ازت بدن
حسین آقام
سر تو رو به نیزه ها زدن

(حسین آقام همه میرن تو میمونی برام)
***********
شاعر : عباس قلعه